Haar laarzen afgetrapt op de mat, onbezonnen, vrij, een achtjarig meisje dat lachend de paden van het bos betrad. Takken krakend, een wervelwind van blauwe laarzen, een steen op de rechter zool, gelukssteen riep ze triomfantelijk, de kleine hand hoog in de lucht.
Hij, papa, leeftijd 35 keer de aarde rond de zon, starend naar dat blauw, roze zolen, afgestampt, drooggekoekte aarde,
zij, acht jaar, het hart gaf het op, zomaar,
het rubberen schoeisel, volhardend op het tapijt
niet meer in gebruik.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.