Het begon met nauwelijks merkbaar trillen. Een verre trein die hier spoedig zou zijn. Een op hol geslagen kudde wildebeesten. De belofte van een storm. De wereld die loskomt. Onstuimig gedreun en een lichaam dat begint te borrelen. De schrik om over te koken zit er dik in. Een zwaartekracht die verstek laat gaan. Geometrisch bedrog. Vingers, armen, benen, halzen blijven niet langer op hun aangewezen plaats, wijken uit in onmogelijke hoeken, scherp en stomp. Een kruispunt tot in het oneindige. De zoveelste macht van verbondenheid. Een epileptische danse macabre. Ledematen zigzaggen, gaan stevig uit de bocht. Ze zijn van rubber. Niets is nog standvastig. Alles is kubisme. Ook jij.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.