Ik droom dat ik zijn liefde inslik. Een warme veiligheid valt over me en ik vergeet mijn onvermogen om open te barsten zoals hij dat kan.
Ik mis vroeger omdat mijn liefde toen geen grenzen had, ik mezelf liet verdinken en zonder problemen terug boven kwam tot ik ooit bijna onder het oppervlak vast kwam te zitten. Tussen al mijn knopen vind ik degene die ik lossen moet.
De draad is te fragiel om aan te trekken of mijn nagels in te zetten. Kan iemand me opereren en deze herinnering voor me ontknopen?
Noem het trauma, onverwerkt verdriet, verliefdheid, ik wil hem nog één keer zien om hem de rug toe te keren. Kus de inhammen van mijn ruggengraat en steek me maar. Als je me had doen sterven was ik nu ten minste terug geboren kunnen worden.