Kwartier

Dat hij nog een kwartier open is, zegt hij terwijl hij de vuilniszak dichtmaakt. Maar dat het liefst geen te grote bestelling meer zou zijn, zegt hij niet maar lees ik in zijn ogen. Veel keuze heb ik niet. Alleen een portie friet zal mijn avond vet maken. Nee, zonder mayonaise. Ik betaal geen vijftig cent extra voor iets dat thuis al lang staat te verpieteren, denk ik. De hand die net de vuilniszak heeft dichtgemaakt, rommelt in de overgebleven frieten, smijt ze dan in de friteuse. Alsof ze gestraft worden voor hun besnijdenis. Gij zult branden in de olie, sis ik.
Een vrouw in blauw-roze trainer met gele tanden komt de zaak binnen. Ja, nog tien minuten en alleen frieten. Ze lacht, heeft geluk en gezelschap. Hier kom je al eens wat volk tegen, zegt ze, de eenzamen van de straat. Als iedereen naar de teevee loert, is ‘t tijd om buiten te komen. Dat we Linda mogen zeggen en hoe vettiger, hoe prettiger.
De hand haalt mijn frieten uit hun vagevuur, werpt hen op. Of er zout op de wonde mag. Dan voel je dat je nog leeft, krijsen de gele tanden achter mij. Dat ik de frieten mee naar huis zal nemen. Kunnen we samen een klapke doen over het feit dat ik vijftig cent heb uitgespaard. Om maar iets te zeggen.
Terwijl ik mijn laatste centen op tafel gooi, komt een man in fluohesje binnen. Hij rochelt zijn pree erdoor. Nee, alleen frieten mijn excuses het is tijd meneer. Of hij het bordje aan de deur wil omdraaien. Dat deze zaak eindelijk als gesloten wordt beschouwd.
Met mijn portie in de hand passeer ik de gele tanden. De eenzamen van de straat weten waar ze terecht kunnen voor een goeie babbel, zeggen ze, tot volgende week. En dat er nooit iets op de teevee is. Wanneer het fluohesje plaats maakt voor mij, blinkt het bordje aan de deur triomfantelijk. ‘t Frituur is altijd open voor ons, kijk maar, brabbelen de gele tanden, aan welke kant je ook staat. Je moet alleen weten op welk moment je aan welke kant moet staan. Dat is de kunst des levens. Daar zouden ze eens een teeveeprogramma over moeten maken. Ik verlaat de zaak, de geur en de mensen. Of hoe een culinair kwartier makkelijk te verteren is. Zelfs met mayonaise uit eigen frigo.