Kwestie van tijd zegt hij mij, ik weet niet wat kwestie betekend, maar neem aan dat hij gelijk heeft. Hij heeft altijd gelijk. Zijn gelijkheid staart mij recht tussen de wenkbrauwen aan. De tegels zijn koud en ik had pantoffels mee moeten nemen. Mijn sokken glijden en van de trap zal ik vallen. Kwestie van tijd zegt hij. Voor ik op een dag mijn hoofd verlies. Steeds onwetend over wat kwestie betekend, neem ik aan dat hij gelijk heeft. Zijn gelijkheid is de plakband rond mijn nek. Een koud huis wordt verwarmd door de afgunst naar pretparken. Want van suikerspin zal ik scheel kijken. En van achtbanen mijn hoofd verliezen. Kwestie van vertrouwen, en ik neem aan dat hij gelijk heeft. Gelijk als de plakker die mijn unibrow zal epileren. Gelijk als de wereld met vertakte bomen. Gelijk als een beer in de lente.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.