Onder mijn voeten
houdt eeuwenoud hout
jouw stenen vast.
Opgerezen uit azuurzee
omhelsd door Poseidon
die met zoute tranen elke dag
miljoenen voetstappen weg wast.
Jouw dagen van glans al lang vergaan,
je façade brokkelt af
door vals glas en fotogeflits.
Wie goed zoekt, ziet
achter je maskers van goud
dat wat eens was, er even weer is
en voelt, terwijl je uit het zicht verdwijnt
enkel nog de deining
van
gemis...