vandaag zag ik op een plat dak een kraai
een grote, harde broodkorst naar een
plas water brengen om erin te weken.
ze draaide de korst om en om,
als een wentelteefje,
tot een deel druipend losliet
en ze dat alvast opat.
ze draaide verder
tot er weer een stukje afbrak
en at het op, terwijl de rest verder sopte.
ik dacht, vriend, dan moet je in koffie
gedrenkte speculoos eens proberen.