intensieve zorgen, box 8
in je hoofd je aders buiten oevers,
overstroomde alles wat jou was.
je raakte onteigend van jezelf.
eerst nog beheerst achter onschuldig
knipperende ogen,
dan een rimpeloze vlakte van het niet meer zijn.
ik heb zo hoofdpijn zei je nog.
wie denkt daar dan aan.
onzienlijk vlug,
voor we goed en wel wisten werd
het kuuroord hoop niet langer verwacht.
geen laatste halm, geen schamel
protest, een hese stem.
het bewind van de dood was daar.
sloot wat ons doet zwijgen.
geen antidotum.
even blijven nog aan dat eenzaam bed.