De pen wordt gedragen als een stuk
Een nieuw stuk, een nieuw blad
Waar de alledaagsheid langzaam in vervaagt
Met zijn plooien en scheuren
Met dissociatie nadien
Surreële ontplooiing in het abstract van het leven
te vergankelijkt om niet door te gaan
Los van het deterministisch bestaan
Waar water vloeit en niet vasthoudt
Langs de kronkelende lijnen in de grijze massa
Op zoek naar HET antwoord
Zonder meer
Het centrum volgens Helios
Mijn lijnstuk in de sterren van de nacht
Ik begin met het einde
Punt.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.