Nu we om elkaar heen lopen
in een afgeplatte curve
van gezond verstand
lijkt het of we plots
in de toekomst zijn beland.
Alles is dicht en iedereen ver.
Schuilkelders volgestouwd her en der.
Ik covind dit, jij covindt dat..
Onze vingers aan de knoppen
hebben het nooit zo druk gehad.
We grijpen naar zeep, onze handen zijn klam.
’t Is akelig stil in dit steriel gedram.
Maar als het beestje is verdwenen
en de angst is gesmoord
kunnen we dan niet proberen
terug wat dichter te zijn dan ervoor?
Lokaler dan globaal,
meer sociaal dan digitaal
geen fucking links of fucking rechts
maar eindelijk doodgewoon normale taal?
Want geef toe, het was de laatste jaren
toch bijna echt zo goed als op.
Dus iedereen: blijf in uw kot
maar kom ook uit uw kop!
siegert.