Lente is opnieuw ter wereld komen
met een slag van de klepel
galmend uit het zenit
de trilling die je moleculen herschikt
je lichaam uit zijn schamperheid schudt
En hoe honend bijna de zon schelms
schaamteloos ligt te bronsklokken
uitdagend op haar zij rolt
ze weergalmt en weergalmt
de lokroep
je kunt nog net
een kukelekuu onderdrukken
bronstig van leven
gedwee aan de lente als pluimvee
achter de mais aan