Ik voel mij een werktitel, zegt ze.
Ze kijkt door het raam en zwijgt, de verticale frons boven haar neus zinkt wat dieper.
Het is niet eenvoudig, jezelf heruitvinden. Alles tegen het licht houden, een doorslagje maken van je dag voor in de map met herinneringen. Misschien ben ik hier later nog iets mee. Weet ik dan of het een goede dag was. Morgen...
Ach morgen. Ze haalt haar schouders op, haar profiel doorschijnend in het raam, de gloeilamp een aureool boven haar schuin gehouden hoofd. Ze kijkt alsof ze er nog iets aan wil toevoegen - dat verwacht ik ook - maar doet het niet. Ik vang haar blik in het raam, alleen daar durft ze me recht aan te kijken.
Soms ben ik bang van mijn eigen spiegelbeeld, gaat ze uiteindelijk verder, terwijl ze met haar vinger de contour van haar kaaklijn volgt. Ze stopt bij haar kin. legt een vinger op haar weerspiegelde lippen. Glimlacht.
Lorem Ipsum, mompelt ze. Een werktitel. Ik zal maar eens beginnen schrijven...