Beitel met fijne handen je naam
in de plooi van een rubberen pop,
lek haar tong en haar hoofd nog even.
Spoel de glazen uit, de porto is op.
Waarom niet? Eén maand maar
de nacht recht in de ogen kijken.
Draai haar gezicht naar binnen
en schud je kleren, kom op adem.
Hou op!
In donkere achterkamers barst een lamp
als een drumslag. Daarvoor was het nog
een geschuifel van vuur.