pupillen turen obscuur omhoog
in het donker naar het verleden
dat hier op aarde straalt
waar zwarte gaten stelselmatig
rond prachtige irissen
zich blootgeven aan onderzoek
in het netvlies van onze zintuigen
een felgele steen in de kruin
van zijn gerimpelde handen
van een miljoenen oude boom
in een miljarden oud woud
totdat een luide knal
het bladerdak diep splitst
tot een schroothoop zwarte kernen
hij is nu overal
ze noemen het de dood
de donkere massa