Koningin in al mijn werelden
ontvankelijk en zacht
heb ik, onderweg gedijend in weelderige stilte
onverstoord op jou gewacht.
Verveeld door al wat moet
in een mechanisch grijsland aangekomen
verloor ik troon en kroon
werd ik "iemand", versteend door ijdel gepraat.
Al wat ik verlangde was minder, trager, mooier
handen die me openplooien
in stukjes breken tot mijn oorspronkelijke staat.
Jij zweeg me warm en streelde me heel
dichtte mijn barsten met blikken en tijd.
Nu heersen we samen in mijn hervonden rijk
tussen vogels met staarten van koningsblauw.
Verhalen scheppen we denkbeeldig
buiten mijn bonte tuin ben ik nooit van jou.
Zwerf nu met me, voor het zwerven alleen.
Begrens me.
Wees de mal waarin ik pas.
Word ik te veel mens, hou me dan tegen
maar smelt me
tot de vorm die ik ooit was.