de hemel scheurde
een man op de kade sleurde
aan de trossen van het
schuimende schip
vanuit een portaal riepen
ze, man, houd dat
schip toch tegen, man
en de bliksem vlamde door
het wolkendek als een zeis
door een veld vol
brandende netels
houd dat schip toch
tegen, man, houd dat schip
toch tegen, wierpen ze hem toe,
alsook een extra zeel, want
zo lastig kon het toch niet
zijn, en
de man riep hulp, ik
kan het niet, hulp,
maar de wind kwam
die dag uit het
noorden en reet zijn
stem en de meerpaal en
het schip uit de kade
toen
een golf van wel
honderd meter hoog, zo
zeggen de omstaanders,
zijn zeis in de steven stak en
het schip in tweeën brak
in de zwalpende
zee, in de zoute
zwalpende zee