bij een routine-ingreep onder algemene narcose
eerder dit jaar is mijn metaforencentrum door
zuurstoftekort ernstig beschadigd geraakt, stierf
door ischemie de gedichtenzone in mijn hersenen
onherroepelijk voor een deel af.
ik ben nu weer aan de beterhand.
‘maar de weg is nog lang’ zei de dokter,
en ik vroeg : 'hoeveel kilometer denkt u?'
ik revalideer met voorleesboekjes van Nijntje,
volg traag met een vingertop de woordjes op de pagina.
het gaat steeds beter, een overwinning vandaag
was een gewoon boodschappenlijstje
te kunnen maken: rechttoe rechtaan.
ik heb veel steun van mijn vrienden.
eentje was wel grappig toen hij zei
dat ik terug de koe bij de horens moest vatten
en ook nog iets over één dag bouwen in Rome (?)
maar toen er gezegd werd dat een verloren veldslag
nog geen oorlog maakt
begon ik me toch wel wat zorgen te maken.