soms zak ik weg in een ongelooflijk diepe put
papieren snijden me de adem en de pas af
iemand reikt me nog de hand en zegt
ik help je met opruimen dit wens ik mezelf toe
ik heb een boot van tien op tien
maar de ruimte zit vol met woorden en gedachten
de woorden stapelen te hoog in wat ik moet doen
ik kan soms niet meer varen
ik heb iemand nodig die een zachte tsunami in mijn hoofd waait
samen kunnen we herinneringen overlopen om te vergeten
we kunnen zeilen
niemand kan ik zijn in zijn eentje
enkel jij kan het kwade uit mijn hoofd doen verdwijnen
met overzicht en jij en ik