De man op het bankje aan de overzet glimlacht minzaam zoals alleen een visser op rust dat kan. Of je mooi in de duinen kunt wandelen ginder, vraag ik. Hij knikt. "Gewoon de sluisbrug oversteken." Wat hij er niet bij vertelt, is dat er net vandaag een zogenaamde Spartacus Run wordt gehouden. Een roedel opgezweepte mannen en vrouwen die om ter eerst allerlei kunstmatige obstakels proberen te bedwingen. Weg rust. Na een halfuurtje houd ik het voor bekeken.
Op de terugtocht kruist het veer een boot met de naam Puccini. Misschien zit er toch nog muziek in deze dag.
Ik zet mijn wandeling verder vanaf de pier. Op het strand spoelen rosse takjes knotswier aan als meeuwenkloten.
Meeuwenkloten. Hebben vogels teelballen? Ik betrap mezelf hier op de meest geschifte associaties. Het is allemaal de schuld van Arne Quinze en zijn afzichtelijke rotsblokken, ik schrijf onder invloed. Hopelijk heeft het nieuwe stadsbestuur de moed om hier schoon schip mee te maken: #opkuisen. Deze strangers mag Theo gerust uitwijzen. Wie weet maken ze er in Rwanda of Eritrea nog iets moois van.