mensen vragen hoe het met me gaat.
ik vind dat altijd zo stresserend.
dan krijg ik het gevoel dat ik een samenvatting
moet geven en weet ik niet of ik moet beginnen
met wat wel gaat of wat niet of wat een beetje
en dus maar alles door elkaar vertel en de persoon
die gevraagd had hoe het ging niet weet
of hij of zij nu moet besluiten of het dan wel
of niet goed met me gaat.
en als ik dan uiteindelijk zeg dat het zo of zo gaat
vergeet ik soms iets of voel ik een seconde
later al iets helemaal anders en heb ik spijt dat
ik niet verteld heb dat het toch ook zo gaat
en wil ik dat ik de vraag opnieuw
mag beantwoorden
omdat ik me niet onbegrepen wil voelen door
de persoon die gevraagd had hoe het met me ging.
maar daar is meestal de tijd niet voor.