Gisteren, op het heetste moment van de dag
stierf er in onze tuin een merel achter mij.
Eerst hoorde ik geritsel in het gras, toen nog meer geritsel
en toen werd het stil. Zo stil
dat ik mijn hoofd wel moest draaien, weg van het boek dat ik las.
Ik zag hem daar zitten
zwart en met licht gespreide
kreukelige vleugels. Snavel en oog
onbeweeglijk open.
Onder een loden zon.
Ik sprak hem toe, bewoog, maar hij bleef roerloos
dood.
Ik stond op, wou een foto van hem maken
maar plots sprong hij weer
het leven in en de schaduw onder de haag.