Leven, beval je de man in de gouden lijst
hij slikte en knikte stilzwijgend
maar hij gehoorzaamde niet
hij wist niet hoe, stond er maar te zweten
je vroeg het God, ook al geloof je niet
je smeekte, wierp je eigen lichaam voor zijn voeten
je offer bleek niet genoeg
je probeerde het op eenzame hoogte
zocht onder zolen van tienduizend stappen
nee, zelfs in het glasheldere water van een bergstroom
was niets te zien
je vroeg het aan anderen, aan eenieder
die wist wat het was, hoe het eruit zag
hoe je het te pakken kreeg
desnoods hoeveel het moest kosten
ach, het is een plek, zeiden ze
of een bestemming volgens anderen
die het einde is van een reis
die je niet op voorhand plant
en ja, uiteindelijk ben je er geweest
het ruikt er naar aarde maar er groeit niets
stemmen heffen elkaar op tot stilte
het licht is er te fel en eindeloos
een gevonden plek die je niet zocht
zo weet je waar te kijken
het leven ligt immers altijd naast je
elke dag streel je haar onvoorspelbaarheden
kam je haar krullerige weerbarstige weerborstels
en zij, zij zoekt niets
zij sust jouw geweten met één hand
(Gedichtendag 30-1-2025, als antwoord op dichter Vanessa Daniëls, naar het initiatief van Kenneth Swaenen)