Met horten en stromen bundel ik mezelf bij elkaar
al mijn snippers kietelen als antwoorden in een buikholte
die vol is van het begrensde leven
en leegloopt als vergetelheid na het afdalen
dit plotse schrijven, een hoofdnoot in mijn verhaal,
is de boodschap die verstopt zat
tussen de vele vragen van verstoken weten
het barstte niet uit, kwam wel als lava aangekropen
nu de as van elke 'waarom' blijft liggen
en daarmee een logische ondergrond verrijkt,
wordt het duidelijk dat de kreun van verlossing
met ingehouden adem in stilte verhard blijft