Ik ben nooit iemand geweest die veel uitspreekt.
Praten blijft lastig, vooral over dingen die diep liggen. Daarom schrijf ik.
Hier deel ik stukken uit mijn verleden, de triggers die soms ineens opduiken, en de herbelevingen die je niet altijd ziet maar die wel invloed hebben. Niet om het groter te maken dan het is, maar om eindelijk woorden te geven aan wat ik te lang heb weggestopt.
Tegelijk schrijf ik ook over het nu: over moederschap, groei en de momenten die het leven opnieuw kleur hebben gegeven. Hoe mijn kinderen me hebben veranderd. Zachter en sterker tegelijk. Hoe ik stap voor stap leer om niet alleen te overleven, maar echt te leven.
Ik schrijf omdat zwijgen mij niet beschermt.