Mijn beste, liefste, sluierlozeling,
In mijmering denk ik aan woestijn, in een land
waar ik je nooit heb kunnen vragen hoe “liefde” in het Berbers klinkt.
Mahoud? Djihoud? Anahbahib?
Niemand die het mij zeggen zal, zelfs het zand niet op je benen.
Had ik dat tapijt voor je vader moeten kopen, net voor ik hem om jouw hand vroeg?
Zijn dikke snor die bleef naschudden, blik naar Mekka.
En wat als het antwoord “ja” had geklonken: wat dan mijn beste, liefste, sluierlozeling?
Had jij dan een tajine in onze woonkamer gestouwd?
Rondgereden in een Mercedes Benz, met op de achterbank je nonkel Mohamed
die ons huwelijk uitpakte opdat onze culturen niet zouden verstrikken?
En je tante Habiba die op de stoep naar ons wuifde, met zelfgemaakte zoetigheden?
Ik denk het ieder Suikerfeest opnieuw mijn beste, liefste, sluierlozeling:
dat ik weet hoe "liefde" in het Berbers klinkt, wanneer ik in mijmering mezelf achterna vlieg in een land waar wij dezelfde taal spraken.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.