1 juli 2018
Beste lezer
Ook dit jaar is de langverwachte zomervakantie weer begonnen. Het was een bewogen jaar op werkvlak – waarbij we van hot naar haar gingen – op zoek naar één ding... VOLDOENING...
Ken jij ook dat gevoel? Je doet je job met hart en ziel, maar denkt dat je het niet goed genoeg doet. Een merci of dankjewel kan wonderen doen – al is het maar een klein schouderklopje – dan voelt een mens zich toch al snel de hemel te rijk?! Het gevoel dat je écht iets uitmaakt in het leven van een kind – dàt is onbeschrijfelijk. Dàt is waarom ik mijn job enorm graag doe. Dàt is de roeping van het onderwijs...
JA – u hoort het goed – het onderwijs. Die branche die op zoveel weerstand van de buitenwereld kan rekenen, maar vaak ook een bron is van succeservaringen voor zowel leraren als leerlingen. Succeservaringen op alle vlakken – waarbij we proberen de leerling centraal te stellen
.
En ergens, is dat wel gelukt! De appreciatie die ik kreeg van de lagere-school-kindjes waarmee ik als zorgjuf werkte --- staat toch wel recht tegenover die van enkele pubers die daarna in mijn klas zaten --- maar met een beetje FANTASIE en VERBEELDING slaag ik er toch steeds weer in om (bijna) iedereen te blijven boeien en mee te nemen in het “verhaal”.
FANTASIE is fijn – het is nog steeds een plek waar ik helemaal mezelf kan zijn. De kleine Cornelia had dit al vroeg begrepen, en ging dan ook ongestoord op in die fantasie. Als volwassene, is dit beperkter geworden – want jezelf VERLIEZEN in een DROOMWERELD, ook al helpt dat je vooruit, dat is zeker NOT DONE!
Hardop zingen, luidkeels lachen als je aan ietsgrappigs denkt of iets grappigs ziet.....
Probeer het maar eens, want ik ben op zo’n momenten blij dat een mensenoog geen echte kogels afschiet!
Als kind, echter, kende mijn fantasie geen grenzen... Uren kon ik opgaan in mijn Fantasiewereld – is dat voor jou ook herkenbaar?! Een fantasiewereld, die bevolkt werd door vele dieren - hun aanwezigheid zelf kon me al troost verschaffen. Zo was er een pony, of was het een paard, of neen, een éénhoorn…? Die me vergezelde op mijn avonturen door het magische land van Cornelia. Ik kon er uren over fantaseren: Een droomwereld waar veel onwaarschijnlijke dingen gebeurden. Een land om te ontdekken, waarin een meisje het heft in handen had. Zo’n land sprak enorm tot de verbeelding, ik verlangde er soms zo hevig naar…
Als volwassene, blijkt dit verlangen steeds groter te worden...
TERUGKEER naar het LAND VAN CORNELIA –
Als dat eens zou kunnen?!