Een jongeman kijkt glimlachend naar de lens van de camera die zijn moeder in de handen gedrukt houdt. Alweer zo’n smile opzetten, hij doet het zo fake mogelijk. Maar dan komt zijn grootmoeder, zijn Marraine in het vogeltje kijken en knuffelt de jongeman met gesloten ogen vol van liefde. Hij verliest zijn gekunstelde lach en zijn mondhoeken maken zich oprecht breed met kuiltjes in zijn bolle wangen die oplichten onder de flits van het fototoestel. Het resultaat is wat wazig, want zijn moeder lijdt aan de bibberziekte, maar de foto zal hij voor altijd bewaren.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.