Mijn lichaam
weet en spreekt,
verkondigt luid voorwaarden
zonder randen
ik gok tot waar ik uitloop
in de ogen van een ander
welk detail weggeveegd mag worden
wat ik in mijn buidel steek
voor morgen
mijn lichaam
onthoudt
keert weer op oude schreden
laat mijn uitvluchten herleven
tot ik het inbinden ben verleerd
tot dan draai ik rond een punt
dat geen midden vindt
tussen genoeg en meer
en zal ik het zijn die
alle losse eindjes verteert
(Foto bij gedicht is van Lieven Herreman)