Zou ik als man aan een menopause lijden,
Het zweet breekt mij regelmaat uit,
Geen droge plek te vinden op mijn huid,
Toch doe ik zo veel moeite om zo weinig mogelijk te bereiken.
Want voel ik mij zo raar en zielig,
Als ik zelfs tegen de kat opvlieg,
Zonder het echt te begrijpen,
Niemand wordt gespaard, ik ga over lijken.
Om dan eens in een oceaan te baden,
Na een radicale ommekeer van mijn toestand,
Vol zakdoeken en gevuld door mijn tranen,
Oh wat is er met mij toch aan de hand.
Mijn gedachten slaan op hol,
Dokter alstublieft wat meer Medrol,
Ook een hormonen preparaat,
Want al het normale in mijn geest staakt.
Totdat de geneesheer opmerkt,
Dat het leven zich niet beperkt,
Tot een mannelijk hormonale circus act,
Maar dat mijn inlevingsvermogen neurotisch alles verkloot,
Als ik mijn vrouw’s overgang met moeite nabootst.
Silex
Schilderij: Camille D'Havé stupid painter 1978