In geprogrammeerde patronen dalen de digitale parachutisten neer. De heen- en weer glijdende reddingssloep vangt hen op. Met vlotte duimbewegingen beantwoord ik de tempoversnellingen die elk nieuw honderdtal op de teller voorafgaan. Ik ga foutloos voorbij de kaap van de tweehonderd. Een gunstig voorteken in dit spel waar elke aarzeling resulteert in een zwemmende, aan de genade van de haai overgeleverde parachutist. Wanneer de teller vijfhonderd bereikt pauzeert de wereld op het schermpje nog éénmaal. Parachutisten hangen in het ijle tussen helikopter en sloep. De twee met parachutist-zwemmers verzadigde haaien knipperen in de rechterbenedenhoek alvorens van het scherm te verdwijnen. Wanneer het spel na enkele seconden hervat komen de parachutisten in dichte drommen op het water af - als door een briesje uit de helikopter geblazen. Het ritme van de dans stagneert niet langer tussen de opeenvolgende honderdtallen. Mijn zintuigen worden één met het stukje elektronica. Is dit mijn dag? Soepel navigeer ik de sloep naar de magische horizon van duizend.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.