Ik heb vijf gezichten
Hun maskers zijn al lang gevallen
De gezichten vervagen en verdwijnen
in de stoffige ogen van de passanten
In de vroegte van het blauwe uur
nemen ze mijn dromen voor werkelijkheid
Hun bustes klaar voor de dagelijkse strijd
Goed gemutst bind ik mij een das voor
Ik tuur naar de hoeden van de passagiers
Als een tranende Pierrot verzwijg ik hun toekomst
Het gebrek aan melatonine
houdt mij kleurloos wakker
tot de zon mijn huid kleurt en inpakt
Ik bots verblind en frontaal
in het ochtendgloren
De rebel in mij is geboren