De tijd is alle relevantie kwijt,
Zelfs mirages zijn geschonden.
Mijn wakkere geest
Heeft geen weet van wat nog leeft
En pleisters zijn al lang ontbonden.
Herinneringen ebben weg,
Het gif blijft vastberaden,
En wat ik nu ook doe of zeg
Of denk of kan gebaren,
Aan geluk komt steeds een einde,
Aan het dolen echter niet.
Wolven zwerven langs oases,
Maar geen mens die ze nog ziet.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.