(verschenen als onderdeel van een brievennovelle in Gierik NVT, 35ste jaargang, nummer 135 en de website van Gierik NVT)
Mneme
Wil jij ook zo graag onweten
vroeg ze,
niet met zoveel woorden
maar met zoveel ogen
en een hysterisch lachje,
oh lieverd, zei ze,
we stellen ons aan.
En omdat ze’t zo schoon vroeg,
haar onrustige zeeën
zedig bedekt
met wimpers
en zachte zuchten,
vergat ik
wat ze had gevraagd.
Zij wou ons vergeten,
zei ze niet,
maar ze druppelde haar bede
blik na woord na stilte en
oh lieverd, zei ik,
laat ons verder gaan.