Het weer is grauw en grijs.
De kou bijt in mijn neus.
Ik sta bovenaan onze straat en kijk uit over de Erpse velden.
Het is mijn eerste wandeling alleen.
Mijn man weet dat ik op pad ben, kent de route en kan me komen ophalen als ik ergens mijn evenwicht kwijt raak.
Ik stap helemaal langs de kant van de weg want zelfs met hoorapparaten kan ik fietsers niet horen aankomen.
De wind waait stevig en lijkt te fluiten in mijn apparaatjes.
Daar helemaal bovenaan haal ik adem, met mijn voeten in de modder.
Ik trek mijn hoorapparaten even uit.
En alles wordt stil.
Ik hoor nog geluiden maar dof.
Alsof er een stolp over me heen is gezet.
Ik adem in en kijk achteruit.
Ik zie mijn voetstappen in de modder en denk aan het gesprek dat ik daarnet thuis had.
Over toekomstperspectieven, verwachtingen, doktersadviezen, financiële keuzes, eigen verlangens en wensen.
De weg die we tot nu toe hebben afgelegd was op zijn minst gezegd soms hobbelig.
Ook al heb ik enorm veel om dankbaar voor te zijn.
Maar ik wil de laatste tijd niet meer achterom kijken.
Ik voel namelijk dat het kleine vlammetje, dat me altijd doet hopen, het soms moeilijk krijgt.
Dat er soms wat duisternis komt.
En dat wil ik niet.
Maar wanneer ik vooruit wil kijken, zie ik een kruispunt.
Ik heb geen idee welke weg ik moet inslaan.
Verder kijken dan dat kruispunt lukt niet.
Elke mogelijke route die ik uitstippel brengt verdriet mee, verlies of een opoffering voor mijn gezin of mezelf.
Dus sta ik hier even stil.
In de gure wind in de Erpse modder.
Ik kijk niet meer vooruit of achteruit maar naar mijn schoenen die in een grote poel modder staan.
Soms wou ik dat ik niet alleen mijn schoenen kon zien.
Maar ook de voetafdrukken van iemand naast mij.
Een soort gevoel van vertrouwen terugvinden dat alles goed komt.
Want ook al weet ik dat er veel mensen naast me staan, soms voelt ziek zijn heel eenzaam.
Ik doe mijn hoorapparaten opnieuw in.
De stolp wordt opnieuw weggenomen.
Het ruisen van de wind komt me al opnieuw tegemoet.
Vertrouwen Alice, vooruit.
En straks mijn schoenen poetsen.