Een handje met een wijzend vingertje komt stilletjes naar mijn gezicht. Twee oogjes volgen het vingertje en de frons op het voorhoofdje verraad de concentratie waarmee dit alles gebeurt.
Het vingertje duwt tegen mijn neus terwijl een zacht stemmetje ‘da da da’ fluistert.
Ik ben jouw mama
Het hele handje gaat nu open en knijpt in mijn neus. De scherpe nageltjes doen me eraan herinneren dat er nog een knipbeurt moet gebeuren. Een diepe zucht komt uit het mondje terwijl de oogjes in mijn ogen kijken. Het mondje begint te lachen en zegt ‘ga da dadaaaaa’. Het eindigt met een klein schaterlachje.
Ik ben jouw mama
Ik geloof niet in roze wolken. In geforceerd optimisme. Ik voel me soms overweldigd, te kort schietend, vermoeid en gestresseerd.
Maar nu voel ik me vooral dankbaar. Want ik ben jouw mama.
En met alle oprechtheid die in waarheid en ware liefde schuilen, mama zijn is het mooiste dat me ooit is overkomen.
Sprakeloos kijk ik naar dit lieve gezichtje dat me aan kijkt. Getroffen door de onvoorwaardelijke liefde tussen ons twee. En enorm dankbaar dat ik jouw mama mag zijn.
Ik
Ben
Jouw
Mama