er komen barsten in de moederdam
het water meandert doorheen de vlakte
zoekt zich een weg naar zee
de zee waar zij mij het leven schonk
het warme zand waar ik naast haar
met de schelpjes speelde
wist ik veel dat ze mij verlaten zou
hoe hard dit snijden zou
de dam die ik bouwde was slechts een ontwerp
het zandkasteel werd een fort toen het gebeurde
nu de zee zich langzaam terugtrekt
en de vlakte wordt hersteld
schrijf ik haar naam in het zand
ik huil mijn gemis in de wind