tintelingen op je huid
Mieren die over je rug lopen, het voelt soms als thuiskomen.
Af en toe zijn herinneringen,
moedervlekken.
te klein om ze weg te halen
te groot om te vergeten
Op dagen als deze voelt het alsof er geen bloed, maar wind door mijn lichaam raast;
toch zijn zorgen niet luchtig
ik
ik vind van niet
lichaampje
moedervlekken en wind en mieren en wiebelende tenen
ik zit weer met koffie op een terras
ijskoud vandaag
wiebelen en warm blijven
We praten over mensen, tepels en mensen met of zonder tepels.
vandaag
zijn wij gewone meisjes
even geleden
nog kinderen
zonder moedervlekken
Even luchtig als de cake die we graag eten bij de koffie.
Er liepen nog geen mieren over onze ruggen.
We slikten enkel snoep,
geen spijt.
Ik wiebel elke dag nog met mijn tenen.
elke dag een beetje groter
elke dag meer voet om op te staan
dan lijken al die stippen op mijn huid ineens
weer klein
ik ben nog steeds een beetje meisje
niet altijd klaar om vrouw te zijn