Ik wil woorden de trap niet laten kraken, plant
alleen op treden waar geluid niet zal ontsporen,
geen gewicht van verdriet dat rakelings nabij zal komen.
Weet je, ik heb alleen maar kousen aan.
Op zoek naar de oude bouwdoos, met staafjes, ringen,
moer en hulpstukjes, wiens namen we altijd weer vergaten,
maar met genoeg instinct hoe het moest schuiven en draaien
lag daar op zolder meer die eenvoud aan verklaringen.
De kartonnen doos kreeg jaren geleden versterkte hoeken,
lagen bruine tape dat in kruisverband werd gestut, vormt
nu een vangnet voor mijn bevend ongeduld, dat
de kleinste deeltjes moeilijk grijpt en vast kan houden, want
eerlijk, ik ben op zoek naar het ooit meegeleverd constructieplan.