We draaiden weer helemaal compleet vierkant door
en lagen alvast klaarwakker
van alle fragmenten en hersensnippers
in ons dode hoofd
ergens zongen insecten een zeemansliedje
dat je alleen kan horen
als de krekels tussen je oren eindelijk zullen zwijgen
en deze zenuwslopende boemeltrein stopt met razen
door de razernij van je kale, zate straten
en de skeletten rammelden allemaal vrolijk met ons mee
en je zei
dat ooit uiteindelijk ook maar
één van de vele uitkomsten was
in deze puzzel
van zwevende delen in het heelal
en daarom ook niets nog
per definitie voorgoed vastlag
tot de stukken weer bewegen
maar ik wou toch niets liever
dan dat jij hier
samen met mij werkelijk waar was geweest
weer hier nog
in dit oneindige alles
van volstrekte mogelijkheid
en onvoltooid tegenwoordige
toekomende tijd
voor je definitief dan
de laatste stroomstoot
door de kosmos
van dit plots zo ontzettend
lege universum schoot.