( uit: opening act van de muzikale tragikomedie ‘the massage parlour’)
HIJ– Er is dus niet veel dat onaangeraakt blijft?
Er is dus veel wat aangeraakt wordt?
Hoe, is er dan iets dat jij niet aanraakt?
Huh? Maar…
IK- (koel en energiezuinig als een A+++ koelkast:)
Nog 1 stap verder
en er is niets meer dat nog aangeraakt wordt.
Are you reading me, Mister?
(stilte)
HIJ– Of ik dan toch ook naakt ben?
Dus of ik dan toch niet wél gekleed ben?
Want daar is toch geen kleren aan?
He? Toch? Wel?
IK- (traag en gearticuleerd, als de koninklijke nieuwjaarstoespraak:)
Nog 1 stap verder
en jij houdt al je kleren aan.
Are you reading me, Mister?
(stilte)
HIJ– Ik mag je dan toch wel even …?
Want jij mag mij altijd wel es euh…
Of niet, ja, nee, nooooo HARD feelings hoor,
het was maar een vraag.
Dat mag toch wel? Nee?
IK- (groots en beheerst als een ballerina op spitsen:)
Nog 1 stap verder
en ik mag jou niet meer.
(stilte)
HIJ- Dus euh… Geen happy end? Goh.
Je zou me daar nochtans heel gelukkig mee maken.
En met wat meer geld zou jij toch ook happy zijn?
Niet? Dubbel zoveel? He? Komop?
IK- (Vriendelijk, maar kordaat als de vrouw die ik wil zijn:)
Mister, aan jou kan ik nog niet happy beginnen.
Goodbye.
KLIK
(doek)
Absurd theater?
Nee hoor. Your typical friday evening call.
Maar goed dat ik er mee kan lachen.
Masseer in, masseer uit.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.