je lag in het lint van mijn adem
net naast het zegbare
tussen mond en huid
wij zwegen
alsof we ooit klonken
ik dacht — als je trilt,
trilt de tijd mee
maar niets bewoog
behalve dat ene
dat niemand kent
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.