zoutlicht

Gebruikersnaam zoutlicht

Poëzie Kort verhaal Fantasy

Teksten

Welkom in Hotel Futurama

  ik kom aan, jetlag in m’n kop niet dat ik gevlogen heb, ik heb gewoon slecht geslapen de lobby is leeg, de koffie koud, de vloer plakt van het verleden   aan de balie staat een hologram een vrouw zonder ziel en zonder ondergoed althans, dat vermoed ik, want ze heeft geen benen   “Welcome Yelena,” zegt ze tegen mij ik heet geen Yelena ik heet godverdomme Herman en ik wil een kamer zonder gezeik   ik vraag haar waar de bar is ze zegt: “I am your receptionist.” ik zeg: “dat is geen antwoord, dat is een ontsnapping.” ze blijft lachen. digitaal. kuttechnologie.   in de kamer liggen twee kussens waarvan er één ruikt naar zweet en de ander naar opgave ik gooi mijn rugzak op de grond en overweeg mijn leven, zoals altijd na 14u   de ochtend nadien zie ik een mens echt vlees, echte wallen, echte onverschilligheid ik vraag hem of hij gelukkig is hij zegt: “ik heb zes hotels, en geen tijd om te pissen.”   we zwijgen samen het mooiste gesprek van mijn week daarna loop ik weg richting station, richting iets dat drinkt en rookt   onderweg denk ik: ik ben 29, moe, en al passé een fossiel met een abonnement op zelftwijfel en een kortingskaart voor de eenzaamheid    

zoutlicht
114 1

Gewoon weg

Soms droom ik dat ik vlieg. Geen vleugels, geen richting. Gewoon weg, omhoog, uit dit absurde soepgerecht dat men ‘bestaan’ noemt. En ergens daarboven, waar de wetten van de logica zich kapot schamen, ben ik voor even vrij. Of zot. Of beide. ’t Is gelijk

zoutlicht
59 3

Kutrealiteit

Je zit daar koffie koud, boek vast als een anker Je leest. Weg van de kutrealiteit. Zinnen happen in je hoofd, laat begaan De kamer smelt, tijd krepeert. Jij leeft even ergens anders. Af en toe grinnik . Niet grappig maar het werkt. De wereld klopt en stalkt. Jij opent  niet thuis maar in je hoofd  

zoutlicht
60 2

De droom

jij werd wakker en ja — dat was geen toeval   je hart sloeg sneller omdat het wist: je leeft nog   die droom? die kwam niet om je te breken maar om te tonen hoe ver je al bent gekomen   je denkt dat je zwak was maar kijk dan, je ademde door de storm   je was weer toen zodat je nu kón kiezen   en dat deed je stil, maar juist

zoutlicht
140 1

nevenstilte

  je lag in het lint van mijn adem net naast het zegbare tussen mond en huid   wij zwegen alsof we ooit klonken   ik dacht — als je trilt, trilt de tijd mee maar niets bewoog   behalve dat ene dat niemand kent

zoutlicht
51 0

blavendroom

  ik zat in de zwinternis m’n handen vol kladderglas je keek me aan met dat blore gezicht alsof alles weer terslapen was je zei: “ik voel me watterwaas, alsof m’n hart op knarsels loopt” en ik kon alleen maar knikken alsof ik het ook zo had geloofd de lucht was bleugel de stilte droop van de muren we dronken iets warms uit een krisbek en deden alsof we het niet zouden duren ik mis de tijd dat we nog flonken dat je lachte in snorrellicht nu fluister je in halftaal en ruik ik je alleen nog in vergezicht    

zoutlicht
66 2

Bushokjespoëzie (met graffiti-gevoel)

Sommigen houden van poëzie?.. staat op de ruit, net onder een sticker van “Jezus komt, bereid u voor”. Een zwerver leest het hardop, niemand luistert, ...behalve de wind natuurlijk. En jij,- met je natte schoenen, hoopt dat de bus vertraagd is, want het regent weer zinnen.

zoutlicht
82 2

POËZIE?

Sommigen houden van poëzie. De rest houdt van stilte, of van sauzen. Beiden zijn geldig. Maar alleen één rijmt soms.

zoutlicht
68 0

Zonnenlach

In de stad  waar lichten fluisteren  en dromen op kasseien vallen-  adem ik  tussen mensen  die ik nooit zal kennen,  maar elke glimlach  is een kleine zon  in de regen van vandaag.  

zoutlicht
66 3