In de stad: een pseudozee
waar ik in strandjurk sporadisch passeer.
De meeuwen vlak in stille vlucht.
Soms een echte in de lucht, oorverdovende pikkedief.
Vele leugens dwongen ons tot tranen toe
tot vragen hoe en waarom
bleek wat echt leek vals.
Daarom dus nu veel lichter dan lucht
en vragenvrij: het spel der pseudoliefde
aan een woeste gevelzee
waar het viswater ons om de oren spat,
zolang het trottoir wordt besproeid
met nat.