Ik ken mezelf en dat halsstarrig vasthouden
aan wat ik niet kan omvatten.
Zaken als een veel te grote cadeaudoos
waar mijn armen voor geen meter rond kunnen.
Mensen.
En dan vooral als ze heel dichtbij komen
en het erop aan komt.
Laat die doos op het schap.
Net dicht genoeg om niet te wanhopen.
Net ver genoeg om goesting te bewaren.