Ik ben bang voor commentaar,
en misschien vind je dat wel raar.
Samen met de doden moest ik op het einde van de eerste twee dagen mijn angsten begraven
om uit mijn schuilplaats te kunnen kruipen en aan jullie te vragen.
Zijn menselijke gevoelens wel echt?
Want door mijn rolluiken zie ik de wereld alleen maar slecht.
En dit is wat ik daardoor geworden ben:
Een gevoelloos mens recht uit de hel
werd bang van alle kommer en kwel
zag mensdom’s plezier
haat het zwijgen hier
Daarom bind ze de kat aan de bel
De wereld is zoals het jaargetij
zomer gedaan en herfst nabij.
We blijven genieten van elk laatste stukje zonnestraal
uit angst voor de toekomst.
Want misschien wordt die wel koud en schraal
maar wij maken hier en nu een overeenkomst.
Ik leg mijn angsten nu even opzij
Want alle teksten, klein of groot hebben enkel een recht op leven
Als jij lezer(es) het hun wil geven.
***Ps. Ik ben van geboorte Nederlandstalig maar mijn hersenen hebben nooit de theorie van het Nederlands kunnen begrijpen hoe hard ik ook probeerde. Ik kan dus niet zonder DT fouten schrijven, zet verkeerde punten of verkeerde komma’s op verkeerde plaatsen enz. Hopelijk kunnen jullie daardoor kijken en misschien tot een volgende keer.***
Katarina du Monde.