Katarina du Monde

Gebruikersnaam Katarina du Monde

Teksten

Alweer een nieuw jaar om. Dus hier is opnieuw een klein nieuwjaarsgedicht, is dat dom?

Dit gedicht schreef ik op alle kaartjes naar mijn familie. Wie vindt de grap? :-)Om sommigen te helpen staat er in de laatste zin een grote tip.ps. gramatica en/of dt fouten tellen niet, want ik kan niet zonder fouten schrijven. En dat is géén grap.Ik ben niet als de meeste mensen,die een domme brief schrijven vol standaard nieuwjaarswensen.Maar uit de grond van mijn hartwens ik jullie wel dat elke dag van dit nieuwe jaaral die wensen uitkomen, zelfs maal 1 biljard.Voilà, hiermee is dit domme nieuwjaarsgedicht ook klaar.:-)Katarina du Monde

Katarina du Monde
16 1

Novembervers dag 11: De molenaar.

Men noemt de tijd een alles verpulverend rad.Men zegt dat het niet mogelijk is dat iemand er ooit aan ontsnapt. De vraag die dan ook op velen’s lippen plakt.Een mens, is die dan niet meer dan een korrel graan?Uit volle grond ontsproten.soms goed behandeld en mooi tot zijn recht kunnen komen.soms met slechte meststof bespotenen soms met wortel en al te snel kapot gegaanzonder dat iemand iets heeft misdaan. Laat het voor eens en altijd duidelijk zijn,ooit maalt het rad ieder, ook mij tussen zijn tanden fijn.en zowel het goede als het slechte wordt veranderd in nieuw zaad,Zo ontstaat er in de wereld steeds nieuwe liefde, maar spijtig genoeg ook haat. Geloof mij maar,want ik ben de molenaar. Katarina du Monde

Katarina du Monde
8 0

Novembers dag 10: Onoverwinnelijke soldaat.

De ochtendzon kaatst op mijn ogen en ik schrik wakker. Naast mij lig jij, slapend klein en in een bolletje bijna. Ik voel, Ik proef, Ik weet, Jij bent mijn dna. Slaap maar lekker door nu je nog kan kleine schat. Vergeet de nachtmerries die je had.Mama is hier en zal je altijd bijstaan met raad en daad. Je beschermen tegen elk onheil dat er bestaat.Want in jou ogen, en dat weet ik zeker,  ben ik je onoverwinnelijke soldaat. Katarina du Monde

Katarina du Monde
3 0

Novembervers dag 9: Helpend lichtpunt.

Mag men nog genieten als de zon hangt te schijnen? Kinderen onschuldig  te zien spelen op pleinen. Of zelfs gewoon met anderen je geluk delen an sich?   Of zijn we verplicht om enkel nog te kijken naar de grond? Alsof de wereld rondom ons nooit bestond.   Soms voelt het alsof iedereen al een oordeel klaar heeft. Zonder te weten wat de ander juist voor heeft.   En hoe leuk het ook kan zijn om inderdaadin jezelf opgesloten te zitten want dan is er geen kans op verraad.   Er is altijd wel iemand die je helpen wil Wanneer jij er klaar voor bent.Want alleen jij hebt je leven in je handenKan je hoofd omhoog duwen en merken Dat er een héle Wereld klaar staat om te ontdekken. Want vergeet nooit, tussen alle miserie en slechtheid in deze wereld door. Schijnen er overal lichtpunten die, Jou helpen kunnen wanneer het nodig is.   Katarina du Monde

Katarina du Monde
4 0

Novembervers dag 6: limerick wereldnieuws

Een grote groep uit OekraineVluchtte er weg en kwam hier binneAngst voor hun buurmanBracht hen tot dat planHier slachtoffer van een doctrinehet is mij onduidelijk dat zoiets als onderwerp wel mag,maar dit is wat in mijn hoofd kwam deze ochtend, dus dit is wat ik vandaag deel.Aan jou zoals altijd om te kiezen of je het mooi vind of juist niet graag zag,weet dat dit gedicht slechts een klein deeltje is van mijn karakter in haar geheel. Katarina du Mondeps. Het woordje "binne" is voor één keer met opzet fout geschreven :-) zonder de "n" op het einde. Eventuele andere dingen die volgens de regels niet juist zijn, kan ik niets aan doen.

Katarina du Monde
5 0

Novembervers dag 5: gewoon is iets proberen lol

De koude van de nacht wordt dauw Het zwart gehemelte wordt blauw. Maar zelfs dat grootse wonder houd mij niet hier. Want in mijn hart is alles grijs en grauw De heimwee knaagt in mij En eens, dat geef ik toe, Dan laat ik al mij gevoelens vrij, En kan ik opnieuw naar mijn geliefde toe.Katarina du Monde

Katarina du Monde
4 1

Novembervers dag 4: Ververs

De groene natuur wordt stilaan zachtjes bruin, paars en rood in onze straat.We kijken naar deze natuurlijke overgang van jong naar volwassen tot oud en schijnbaar rot.En weten dat erna alles opnieuw van nul zal starten zoals in een vicieuze loop.Jij en ik startten lang geleden ons leven samen met veel getier en geroep.Leerden, houden van elkaar, zonder einde en het voelde aan als winnen van een Jackpot.Dat zal ik nooit vergeten, ook niet nu je wit, dof en vol groeven dit leven verplicht loslaat.Katarina du Monde

Katarina du Monde
4 0

Novembervers 1, dag 3: Te laat

Ik ben bang voor commentaar,en misschien vind je dat wel raar. Samen met de doden moest ik op het einde van de eerste twee dagen mijn angsten begravenom uit mijn schuilplaats te kunnen kruipen en aan jullie te vragen.Zijn menselijke gevoelens wel echt?Want door mijn rolluiken zie ik de wereld alleen maar slecht. En dit is wat ik daardoor geworden ben: Een gevoelloos mens recht uit de helwerd bang van alle kommer en kwelzag mensdom’s plezierhaat het zwijgen hierDaarom bind ze de kat aan de bel De wereld is zoals het jaargetijzomer gedaan en herfst nabij.We blijven genieten van elk laatste stukje zonnestraaluit angst voor de toekomst.Want misschien wordt die wel koud en schraalmaar wij maken hier en nu een overeenkomst.Ik leg mijn angsten nu even opzij Want alle teksten, klein of groot hebben enkel een recht op levenAls jij lezer(es) het hun wil geven. ***Ps. Ik ben van geboorte Nederlandstalig maar mijn hersenen hebben nooit de theorie van het Nederlands kunnen begrijpen hoe hard ik ook probeerde. Ik kan dus niet zonder DT fouten schrijven, zet verkeerde punten of verkeerde komma’s op verkeerde plaatsen enz. Hopelijk kunnen jullie daardoor kijken en misschien tot een volgende keer.*** Katarina du Monde.

Katarina du Monde
9 1