In de verte
hoor ik je nog giechelen om mijn flauwe grappen
zie ik je duiven spotten op de tippen van jouw tenen
Tussen de maïskolven
racet een witte duif me rakelings voorbij
adem ik de lucht in die jij uitademde
in en uit - uit en in
met mondjesmaat
Vanop afstand
relativeer je mijn woede tegen die verdomde bloedcellen
subtiel, zoals alleen jij dat kon
Tot jouw gemis smelt in onze momenten samen
probeer ik het schouwspel te omhelzen