In de badkamer van een vriend
ontdekt ze een flesje Davidoff.
Blauw flacon. Cool Water.
Ze ruikt en tast naar het gevoel
van een vergeelde eerste zoen.
De vervaltermijn van een geursouvenir
blijkt nipt vijventwintig jaar.
Ze ziet nog het bed, de trainingsbroek.
Haar hand onder het elastiek.
Haar hand onbeweeglijk op een knobbel
gespannen huid. Harig.
Haar hand die niets wist.
Haar hand. Zijn mond.
Tong. Lippen. Geur.
Cool Water. Blauw. Op de commode
naast de foto van zijn vrouw.
De geur roept niets anders op
dan dat wat ze nooit is vergeten.
Dat hij luisterde naar haar huid
die niets wist, nog jarenlang
niets hoefde te weten.
Met vaste hand schroeft ze het flesje dicht.