De koude van de nacht wordt dauw
Het zwart gehemelte wordt blauw.
Maar zelfs dat grootse wonder houd mij niet hier.
Want in mijn hart is alles grijs en grauw
De heimwee knaagt in mij
En eens, dat geef ik toe,
Dan laat ik al mij gevoelens vrij,
En kan ik opnieuw naar mijn geliefde toe.
Katarina du Monde