November komt als een oude vriend
stil verschijnend aan de deur
zonder haast, in een grijze mantel
met ogen die spreken
van een weten dat verder reikt dan woorden.
Met een uitnodigend gebaar
dooft de ruis van gisteren.
Een hand rust op mijn schouder, zacht maar vastberaden,
herinnert er me aan
dat niet alle woorden hoeven te worden besproken.
Het ongepolijste, het onvolmaakte wordt getoond
als verborgen schatten
krassen, barsten die tastbaar zijn
sporen van een reis die bijna vergeten was.
Een fluistering klinkt
"juist in de stille schittering
ontstaat het echte licht."
In die aanwezigheid voelt eenzaamheid anders
niet als leegte maar als ruimte
een veilige plek om dieper te graven
waar de eigen schaduw opduikt.
November glimlacht en zwijgt opnieuw
zijn zwijgzaamheid vol woorden
zoals het kraken van bladeren onder de voeten
een kalmte die ademt, die luistert.
“Vind rust in de vragen,” lijkt de lucht te zeggen
een belofte die zonder woorden blijft.
En zo, samen in het donker
ontstaat een diepe vertrouwdheid met het onbekende.
Mephis (aka) Evelyn Mérida